Maybe you're right, maybe this is all that I can be

Siedziałam jak każdy inny człowiek wpatrując się we własne odbicie w szybie. Było tam pełno ludzi ,każdy gdzieś się spieszył ,rozmawiał lub był odłączony od rzeczywistości słuchając muzyki . Ja wpatrywałam się w każdego z osobna próbując odgadnąć czyjeś myśli . Z twarzy nic nie potrafiłam wyczytać ,jedynie gniew spowodowany przepełnionym tramwajem . Wszyscy jesteśmy ludźmi a czasem traktujemy siebie jakbyśmy się nie znali ,oszukując swoje odczucia . Kiedy wychodzę ,na ulicy widzę pośpiech ,energię a u niektórych jej brak . Ludzie budzą się w ciepłym łóżku z pytaniem – a co dziś się wydarzy ? . Inni natomiast nie mają wyboru , każdy ich dzień przebiega w podobny sposób . Zatracają się w codzienności ,żyją najmniejszą drobnostką bo to im tylko pozostało .Jeśli coś nam nie wyjdzie również żyjemy drobną nadzieją ,iż wszystko będzie dobrze , że los nie będzie tak okrutny . Jednak nie znamy życia , nie wiemy co może się wydarzyć .Nie jesteśmy wstanie przewidzieć tego co będzie bo przecież ludzie nie chcą pokazywać swoich emocji a z ich twarzy jesteśmy w stanie tylko wyczytać gniew i smutek .